Może we śnie,

może rzeczywiście byłem

nad rzeką

chrztu.

Pewnie tam byłem,

zapewne byłem

nad ciemną rzeką

snu.

Może tam żółte

trąbki żonkili

darły gardła

złote,

a usta dzieci

i niemowląt Panu

oddawały

cześć.

Gorzkie pagórki

spadały

w wodę

jak meteoryty,

a ja Ciebie

błagałem Panie,

o rzekę, usta

i chrzest.