Tu się przeplatają ludzie z roślinami

W dziwaczny związek frędzlami spowity

Niebieskie sierpy zdobią białe gwiazdy

Pokrzyżowane jak taniec zastygły.

I nagie linie biegną w tkaninie bogatej

Zbłąkana część się kolejnej sprzeciwia

I nikt zagadki tkackiej nie odgadnie..

Aż pewnego wieczoru kobierzec ożywa.

Martwe gałęzie ruszają się w drżeniu,

Byty związane kręgiem i linią zawiłą

I występują z węzełków szeregu

Na rozwiązanie które wam się śniło!

Nie jest wedle woli: i nie jest na każdą

Oswojoną godzinę: nie jest gildii skarbem.

A staje się dla wielu i bez zdradnej mowy

Dla wybranych wielu wybranym obrazem.