Wysłał twoją biografię do dalekiej chmury,

schowanej pod ziemią, mówiącej do siebie,

zapisał wszystko, co powinno przetrwać.

Usunął zwątpienia, ból w plecach,

zmarszczki na zdjęciach, niemodne sandały

i tych, którzy obok byli zawsze przeciw.

Biografia powinna zawierać fakty ważne,

niech splot wydarzeń będzie piękny

na tle ciemnej posadzki i tiulu przestworzy.

Tam jest jedyna prawda,

ty musisz żyć z kopią.

Chmura przetrwa burzę śnieżną,

niedosyt marzeń, rozrosty systemów,

niepokoje w lasach i pożar traw,

to wizytówka przenośnego życia.

Wysłał, ponieważ pamięć jest zawodna,

niszczą ją powroty, majaczenie dat,

projekcja obcych filmów bez żadnego dźwięku,

inwazja bohaterów z nieznanej epoki

i ucieczka sensów.

Chmura ceni porządek emocji i dat,

wydarzenia rozpoznają zdjęcia i osoby,

trwa radość przepływania tamtego jeziora,

boli pierwszy upadek na nartach,

widać zielone drzewo na końcu pustyni.

Niestety, biografia nie odsłoni myśli,

nagość jest zabroniona w epoce mody

na przepaski z tworzyw i szare okulary.

Wysłał biografię do chmury,

która gdzieś daleko uczy się śmiać szczerze

z twojej bezradności, ulegania innym,

malowania twarzy w paski i kwadraty,

chodzenia po lodzie cienkim jak woalka.

Zamknięto w niej życie bez błędów,

wyliczono cnoty, uwieczniono uśmiechy,

jest nawet puste miejsce na opis potomków,

niczego za mało, niczego za dużo.

Chmura ci podpowie, co stanie się dalej,

sama dopisze, uzupełni, sprawdzi

i wyciągnie wnioski.

Nie wszystko przeminie,

ona o tym wie.