(–.–.—-)

wody czarne plamy atramentu pod białymi żaglami ludziki ich gesty wydłużone nosy

złote chmury nad miastem

na smyczy chodzą tu ludzie zwierzęta

grają na lirze z jaja wykluwa się głos

(–.–.—-)

mieszkam w ogonie wygasłego walenia

ocean to pulsująca kipiel ślepa przestrzeń załamujących się fal ogrom

i dystans

i ochra z cząsteczek piasku

fala to puls to blizna

wojsko w marszu

boski haust niczym skóra słonia

(–.–.—-)

wstęgi zachodów sunące za drzewami bezwład poruszonego dnia

co pozwala na stałość?

na studzenie zapału i tężenie myśli?

mężczyzna w kaszkiecie z siwą brodą na krawędzi cienia

słońce parzy

pod kciukami żar liter do oka wlewa się cudze spojrzenie

(–.–.—-)

a jeśli podróż odbywa się falami jeśli falami przychodzi entuzjazm

zbliżenia oddalenia

nagle zwroty zamiana

myśli w bajkę

w oczach chabrowy płomień w oczach ciemny świt

więc brodzi się w mitach o poranku

sunie nisko nad trawą rozpościera niepewność

z każdym krokiem potknięcie blask szkła

udającego kamień nadmiar w dłoni

upadek rozpoczyna się od walki

(–.–.—-)

ciągną się linie napięcia niechciane południki

odgadnąć każdą zaskakującą liczbę zobaczyć ruch brwi

wzdłuż miało powstać to miejsce

lokum dla odrzuconych

upchanych wzdłuż jednego pomysłu

skoszarowanych w porządku

mężczyzna pacynka zwisa z huśtawki w węzłach wełny

przemienia się kolor cyrkulacja wiedzy

prezent dla cesarza

(–.–.—-)

samotność to brak zrozumienia

podróż w substancji o nieznanej sile wyporu

w ciemności samolot zamyka ulicę

samemu sobie być miejscem

(–.–.—-)

rzeźbię kształt jak opowieść miejsce do ukrycia stawiam

na grzbietach lwów

o oczach wywróconych i sczerniałych torsach

jestem miastem kilku miast

jestem miastem kilku miast

o oczach wywróconych i sczerniałych torsach

na grzbietach lwów

stawiam miejsce do ukrycia rzeźbię opowieść jak kształt

(–.–.—-)

a wszystko to parawan czerwony śledź