Jak wy tam mówicie: „byle nastał pokój”?

Po schodach pędzi wózek, w nim dziecko płaczące.

Kira z Odessy nie miała jeszcze roku.

Miała trzy miesiące.

Trzymiesięczne dziecko samo trzyma główkę,

Wie już, jak sprawić, by grała grzechotka.

I trochę przypomina zwierzątka: sówkę,

Wiewiórkę czy kotka.

Śmieje się do mamy (ta wiecznie niewyspana),

Zaczyna rozpoznawać ludzi dookoła.

Z Kirą zginęła w Odessie jej mama,

Teraz już nikt rozłączyć ich nie zdoła.

Mama na nadgarstku miała dwa sznureczki.

Ktoś mówił, że chronią. Widać – nie od śmierci.

Na Kirę czekał strój kąpielowy w owieczki,

W lipcu miała w nim pływać po raz pierwszy.

Tam piszą na rakietach: „Dla nieludzi”,

Zachęcają, żeby „gwałcić ukraińską zdzirę”.

Mieszkańcy piekła wyjdą – nie chcą się ubrudzić,

A na drzwiach napiszą: „Za Kirę”.