Ach, gdyby Hamlet czytał Lautréamonta!

Mógłby go wówczas oświecić Maldoror

prastare fatum niszcząc w jego duszy,

by się nie błąkał wśród widm Elsinoru.

Teraz w Windsorze spędza każde lato

pośród ogrodów i wachlarzy fontann

w towarzystwie pięknych, dowcipnych księżniczek –

już nie modernizuje formy świata.

Może za niego uczyni to Bóg,

ten złoty dzbanek dzieciństwa na łące,

ten śpiew tajemny w podziemiach krwi naszej –

reszta to haszysz – haszysz, haszysz, haszysz.