Czyste fale w południe.

Przypływ energii do brzucha.

Wtedy dajemy głos,

w kluczu jerzyków.

Tor ich lotu

przecina się z moim,

z hukiem zamyka się blok.

Czuję jak rosną w środkach,

dają mi pierścień torfu.

Przygarniają malejącą postać i jej język.

Wznoszą się ponad wszystkich tych,

którzy za maską uśmiechu gnoją siostry i braci.