w białej izbie ciemno chociaż też złotawo

blask pełga po ścianach

chwiejny oliwnej lampki płomyk

– bo przecież nie ten przybysz jest źródłem poświaty

chyba

zakłopotana niewiasta

jaka niewiasta zresztą dziewczyna jeszcze

głowa skłoniona

unika wzroku wysokiego posła

i kilka rzeczy

jej się tu nie klei

ale że jak to łaski pełna

jak pocznę męża nie poznawszy

i co jak się Josef dowie, przecież wtedy…

– mówi ze ściśniętym gardłem i prawie słyszy świst kamieni

i przede wszystkim – ja?

mam się Jego domem stać?

jak to

no jak to

wysłannik na to Miriam, ćśś

dla Niego wszystko jest możliwe

lecz potrzebuje twego

tak

Miriam rozważa

nie wie czy rozumie

po trwożnej chwili jednak pada

w półmroku w którym złoto lśni

kluczowe słowo w dziejach świata

niech mi się stanie i tak dalej

w skrócie

– fiat

A teraz

pomyślcie sobie

rany no co by było

gdyby powiedziała

„volkswagen”