Nawet nie wiesz że jesteś

nitką na której się trzyma

moja przeszłość i zaprzeszłość

trzyma się to znaczy ma kształt

i barwę odzywa się swoimi słowami

jeszcze nie zmyślona z imieniem

miejscem i czasem bezpieczna

jak w kokonie mieszkamy tam

w zakamarkach w przepastnych

szufladach w skrytkach zaułkach

strychach studniach spichlerzach

drogach pylistych ścieżkach naszych

powszednich domach których nie ma

tak więc Marysiu poruszam się

po nitce wspinam się zawracam

coraz bardziej po omacku w świecie

który porzucił formę jak wąż skórę