W łańcuchu stworzeń,

ja kobieta dziękuję za cud,

dziękuję za cud i za te, co między nami,

one rozumieją nawet bardziej.

W tym całym rozgardiaszu śnię o powrocie.

Przecież sny są wracaniem.

Wracam do matki,

a psy nocami wracają do pseudohodowców¹

i tych, którzy biją,

i nie ma dla nich snu, który nie boli.

Skomlą całe noce.

Przez całe noce słucham, jak skomlą.