Marzec, drzewo oczekiwania

odtajałe gałęzie

z eksplozją wróbli

na siwych alpejskich zboczach

wysprejowanych w wiosenne grafitti

i zniecierpliwienie zimy

wystukującej dłonią pejzaż stołu

kwiecień, drzewo zasmucenia

drzewo tęsknego zasmucenia

kawki jak czarne wiatrowskazy

ptaki torów kolejowych

w wielkich chmarach identyczne

przykute do zakurzonych topoli

wreszcie maj, drzewo niespełnienia

osypane drobnymi kwiatuszkami zdrady

wśród guzkowatych korzeni

majaczą wyniosłe pawie

wierzchowce bogów rumaki o trujących piórach

w jednej dłoni trzymam harfę świata

drugą trącam struny sosen miedziane

moje korzenie tkwią w niebie mówi sosna

i pazurkami igieł nieśmiało drapie ziemię