Póki białe ptaki oświetlają rzekę

i minione odbija minione

wiernie do ostatniego wiru

u świetlistego dna

gdzie woda łączy świerki

z ich piaszczystymi odbiciami

moja pamięć śniąc potajemnie i miłośnie

wciąż szuka twoich dłoni

zawsze płynących do mnie pod prąd

jakby czas żył w tej uciekającej rzece

nie w nas