Podcienia szeptały: nie odchodź,

zostań. Przemierzyłeś już tyle krain.

Porywały cię nurty rzek, zwodziły

morza nadziei. A twoja wędrówka,

i tak, prowadzi do kresu. Zostań.

Zaśnij i nie śnij. Stań się ciemnością.

Uspokój to przestraszone zwierzę,

którym byłeś, jesteś i będziesz.

Ugłaskaj nicość, przenicuj myśli.

Nie wypatruj już nikogo i niczego.