Przed napisaniem wiersza

patrzę na wszystko jak dziecko.

O północy szukam słońca.

Pukam do otwartych drzwi.

Jestem natrętny

jak wygłodniały pies.

Patrzę poza czas.

Przed napisaniem wiersza

raz jeszcze próbuję

spakować dzieciństwo

i zawsze coś mi wystaje

z wielkiego jak Rosja kuferka.

A to kawałek ogrodu

z samotną ławeczką po dziadku.

A to niepotrzebny już nikomu

elementarz Falskiego.

A to krótkie spodenki.

A to staroświecki szkolny kaszkiet.

Przed napisaniem wiersza

uczę się wszystkiego od nowa.