czuję że nadchodzi czas

by wyjść. rzucić ostatnie spojrzenie

na książki które cicho leżą na regałach

jakby wciąż miały nadzieję że do nich powrócę

że nie pozwolę im pokryć się patyną kurzu.

jakby wierzyły że wystarczy zamknąć

oczy by to co nieodwracalne stało się

nieoczywiste. powoli zakładam buty

próbując przeciągnąć tę chwilę

w nieskończoność. ale drzwi wciąż kuszą

klamką. wystarczy nacisnąć.