Przemysław Dakowicz

Ur. w 1977 r. w Nowym Sączu; poeta, eseista, krytyk literacki, historyk literatury; doktor habilitowany nauk humanistycznych; adiunkt w Zakładzie Literatury Polskiej XX i XXI wieku Uniwersytetu Łódzkiego. Wydał siedem książek poetyckich, zebranych w tomie Nauka znikania („Sic!”, Warszawa 2018), trzy tomy eseistyczne, książki historycznoliterackie i krytycznoliterackie Helikon i okolice. Notatki o poezji współczesnej (Sopot 2008), „Lecz ty spomnisz, wnuku”. Recepcja Norwida w latach 1939–1956. Rzecz o ludziach, książkach i historii (IBL, Warszawa 2011), Obcowanie. Manifesty i eseje („Sic!”, Warszawa 2014), Poeta (bez)religijny. O twórczości Tadeusza Różewicza (Wydawnictwo UŁ, Łódź 2015), Lustra tradycji. Studia i szkice interpretacyjne (Wydawnictwo UŁ, 2018). Jeden z pomysłodawców i współredaktor serii książek Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego „Projekt: Egzystencja i Literatura”. Autor przekładów z języka czeskiego. Laureat kilku nagród literackich, m.in. „Skrzydeł Dedala” przyznawanych przez Bibliotekę Narodową.