Słowa, które przełamują brzegi

i przybywają, lśniąc jak mokry marmur.

Jesteś w tym wieku, że zaczynasz zbierać

okruszyny zdarzeń. Chociaż mądrzej zapomnieć,

żeby na piasku nie było żadnych śladów.

Cóż więcej chcesz, proroku? Ból to opowieść

w skaleczonym języku mewy, nieprawej siostry dnia.