Wiara jest paradoksem:

przenosi góry, nie ruszając ich z miejsca.

Nie pozbawia nas cierpienia,

ale jest łaską, dzięki której widzimy jego sens.

Zdarza się, że nieznajomy,

ktoś spotkany w drodze w czasie ucieczki po klęsce,

to właśnie Zmartwychwstały. Towarzyszy nam,

niezależnie, czy go rozpoznajemy.

Błysk rozpoznania – jak w Emaus – sprawia radość.