Obłoki łażą po górach

obłoki łażą po drzewach

myśli rzedną w powietrzu

w powietrzu wisi słońce

w powietrzu wiszą ptaki

w powietrzu moja myśl

kołuje nad obłokami

serce dobija się do oddechu

dobija się do fal morza

które bijąc o brzeg

wtóruje uderzeniom serca

w powietrzu wisi moja dusza

blisko mnie

burza niczym drapieżny ptak

spada mi na głowę

rzuca mi złowrogie błyski

ryczy

łamie drzewa

tłucze do drzwi

strąca dachy

moje serce chce wyskoczyć z okna

niewidzialnego wieżowca

oddech okrężną drogą

próbuje wrócić na miejsce.

Liście wiszą w powietrzu

nieodgadniony wiersz

szerzy się w powietrzu

i nagle się rozwiewa.